Op het bedrijf heerst een no-nonsense beleid. Er wordt niet aan stamboekinspectie gedaan.
De koe wordt beoordeeld op haar "fitness" en haar prestaties in de melkput. Een koe die blaakt
van gezondheid en goed produceert heeft uitstraling en is daarom een mooie koe.
Een egaal koppel dieren is het beste. Weinig extremen toont mooier en geeft minder problemen. Omdat het rantsoen voornamelijk uit gras en kuil bestaat zien wij graag
een extra spiertje.
Fokkerij beslissingen worden in eerste instantie gemaakt op basis van framekenmerken (een soort aAa dus).
Het frame is het aanhechtingspunt voor uiers en benen en herbergt de motor van de koe. Er moet ruimte, kracht en balans in zitten. Efficiëntie x Capaciteit moet leiden tot een krachtige hoogproductieve koe.
Het liefst melken wij dieren met een plus voor de gehalten.
Vaarzen met kleine ondiepe uiers zijn meestal laatrijp. Hier durven we wel een vroegrijpe stier (vaak wat ruime, diepe uiers) op te gebruiken.
Het kruisen van een vroegrijpe vaars met een vroegrijpe stier kan leiden tot te ruime uiers.
De beenstand moet niet te extreem recht of krom zijn.
Dit leidt tot problemen en afwijkingen zoals strekpoot.
De gemiddelde beenstand (zijaanzicht) is wat ons betreft de beste beenstand met de meeste kracht. Het achteraanzicht moet zoveel mogelijk parallel zijn.
Klauwgezondheid komt grotendeels van binnenuit en komt samen met enkele gebruikseigenschappen vooral tot uiting in het DU cijfer van stieren.
Rekening houdend met de gebruikseigenschappen zoals vruchtbaarheid, mastitisindex, melksnelheid en gedrag moet de hier besproken filosofie leiden tot aansprekende,
duurzame en productieve koeien. Home
)
)